Αβέρωφ-Τοσίτσας, Ευάγγελος

(Τρίκαλα 1910 – 1990). Πολιτικός και συγγραφέας. Απόγονος του μεγάλου ευεργέτη Γεωργίου Α. Σπούδασε νομικά και πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Λοζάνης. Αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη Λοζάνη, ενώ παράλληλα έστελνε ανταποκρίσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, δημοσίευσε τη μελέτη Η Βαλκανική τελωνειακή ένωση (1933). Ακολούθησαν δύο μελέτες με τους τίτλους Συμβολή στη μελέτη του πληθυσμιακού προβλήματος της Ελλάδος (1939, βραβείο Ακαδημίας) και Πολιτική πλευρά του κουτσοβλαχικού προβλήματος (1948). Το 1942 τον συνέλαβαν οι Ιταλοί και τον έκλεισαν σε στρατόπεδο στην Ιταλία. Μετά από 18 μήνες δραπέτευσε και οργάνωσε το δίκτυο διαφυγής ομήρων και αιχμαλώτων Ελευθερία ή Θάνατος. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε με την πολιτική (1946). Εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια των Ιωαννίνων με το κόμμα Φιλελευθέρων (1946, 1950, 1951) και βουλευτής της ΕΡΕ στην ίδια περιφέρεια (1956, 1958, 1961, 1963, 1964). Διετέλεσε υπουργός Εφοδιασμού στις κυβερνήσεις Θ. Σοφούλη και Αλ. Διομήδη (1949-50), υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεωργίας και Εφοδιασμού στις κυβερνήσεις Σ. Βενιζέλου (1950-51), υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα (1951-52) και υπουργός Γεωργίας (1956) και Εξωτερικών (1956-62) στις κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Ως υπουργός Εξωτερικών πήρε μέρος στις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού οι οποίες οδήγησαν στις συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) και στην κυπριακή ανεξαρτησία. Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή και Γ. Ράλλη. Διετέλεσε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας (1981-84). Παράλληλα με την πολιτική, ο Α. ανέπτυξε και συγγραφική δραστηριότητα. Τα κυριότερα έργα του τιτλοφορούνται: Η φωνή της Γης (1964), Γη της οδύνης (1966), Γη Δελφύς (1968), Όταν οι θεοί ξυπνούσαν (1969), Επιστροφή στις Μυκήνες (1973), Φωτιά και τσεκούρι (1974), Καρυδιές στην πέτρινη γη (1987), Έκρηξη (1988) κ.ά. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ την εποχή της ανάδειξής του σε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας (1981, φωτ. από έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).